
Organizacja przestrzeni osadniczej w obrębie stanowisk i pomiędzy nimi
Stawiane przez nas w tym miejscu hipotezy dotyczą przyczyn obecności określonych modeli osadnictwa – w jakim zakresie wiążą się one z warunkami środowiskowymi, w jakim są kulturowo dziedziczonym zwyczajem, a w jakim są one uwarunkowane wielosegmentową organizacją społeczną (np. rozmiarami tzw. „grup bezpieczeństwa” wg Roscoe 2009).
Zmienne rozpatrywane w tym punkcie dotyczą zarówno ogólnych schematów organizacji przestrzeni w obrębie mikroregionów osadniczych (np. relacji: gród – osada otwarta – obozowisko – cmentarz), jak i szczegółowych wzorców rozmieszczenia budowli na terenie stanowisk (m. in. z uwzględnieniem wyników analiz tafonomicznych). Celem jest stworzenie dla każdego z obszarów testowych i w każdej z wydzielonych faz rozwoju ogólnego modelu organizacji osadnictwa. Luki w materiale źródłowym odnoszącym się tego aspektu będą uzupełniane głównie za pomocą nieinwazyjnych metod prospekcji terenowej (geofizyka). Uwzględnione zostaną ponadto badania nad zmiennością technik budowlanych, bazujące m.in. na analizach polepy lub parametrów obiektów konstrukcyjnych (np. jam posłupowych, domostw).
O korzyściach płynących z planigrafii
Próba rekonstrukcji skupisk zabudowy na osadzie z epoki brązu w Janowicach (AZP 106-65/70) na podstawie danych geofizycznych i dystrybucji materiału ceramicznego na powierzchni (oprac. K. Cappenberg)